Uwięzienie

W klatce zamknięte -gdzieś moje ja,

O pręty żelazne się miota.

Umysł smutkiem niewoli dotknięty,

Łzą codzienność mą zrasza.

Wciąż bitwa myśli w głowie się toczy,

O krok od  szaleństwa me zmysły.

W kajdanach słabości, uczucia się wznoszą,

Chcą  przejść jak przez morze biblijne.

Pragnienie codzienną modlitwę wzbogaca,

By dotrzeć na drugie z wybrzeża.

Poczuć się wolnym jak Mojżesz z swym ludem,

Duch dobry  do boju niech wznieca.

Niech ciało i dusze wypełni doszczętnie,

By metal więzienny się stopił.

Niech serce i zmysły znów suwerenne ,

Uśmiechem te radość wciąż głoszą.