Prośba mała

Chryste co siedzisz przy Ojcu

Zza chmur uśmiechasz się do mnie,

Racz wysłuchać mej duszy,

Ona do Ciebie znów biegnie.

Przez pryzmat ludzkich rozterek

Ciebie zapominałam,

A dziś jak sierota bez Ojca

Ręce w modlitwach  składam.

Często  nie umiem się modlić,

Myślą kaleczę Twą miłość,

Lecz wiem , że Ty w swej dobroci

Zajmiesz  się każdą dzieciną.

Tę zagubioną owieczkę

Która bram niebios wciąż szuka,

Przygarniesz do serca Twego,

Bo Miłość od Ciebie bucha.

Miłość tak wielka jak rzeka,

W strumieniach swoich uroczych,

Otuli mnie w chwilach okrutnych,

W tych dobrych  ducha umocni.

Łaską jak wielką jest Jezu ,

Że mogłam Ciebie znów poznać.

By wyznać przed Tobą tę zgrozę

Której  mój umysł mógł doznać.

Wszystko próbuje naprawić,

Przeprosić Ciebie za winy,

By rany Twoje- te z krzyża-

Pomału  zaczęły  się bliźnić.

Panie Ty za mnie umarłeś,

Cierpieniem mnie odkupiłeś,

Ja nędzny człek w swej postawie

Twą troskę tak zbezcześciłem.