Zapęd

Człowiek na łóżku w cierpieniu leżący,

Wpatrzony w swe meble z lamusa.

Twarz wychudzona dotyku spragniona,

Preludium uczucia zagłusza.

Tęsknota do dzieci smutek z rozłąki,

W sercu puls przyśpieszony.

Wciąż mimowolne wspomnień podróże,

W głowie się snują zmęczonej.

Technika i postęp sentyment wciąż burzą,

Goniąc w swych pędach do  przodu.

Internet ,telefon ,sms wysłany,

Zastępstwem spotkania z osobą.

Manifest  dotyku ,spojrzenia czy wsparcia,

Uścisku miłości braterskiej.

Lud wciąż biegnący po szczęście do przodu,

Materią wypełnia swe serce.

W pragnieniach diabelskich wyścig wszechczasów,

Osiągnąć jak najwyższe cele.

Istota chwiejna jak marionetka

W podmuchu medialnym wesele.

Braki ufności i wiary głębokiej

Zanik wartości moralnych.

Słowa od Boga gdzieś w zapomnieniu

Pokryte kurzem  rozpaczy.

Walka rozumu i ludzkich emocji tęsknią,

By wolność odzyskać.

Miłować ,kochać , wspierać ,budować,

Uśmiechem beztrosko znów tryskać.

Cieszyć się z bycia dzieciną Bożą,

Posagiem niebiańskim się poić.

Majętność ziemską Miłością zastąpić

I nią się umieć współdzielić.