To przecież świat

Drzewo się buja z wiatru powiewem,

Ptak zastyga  z niewzruszonym  spojrzeniem,

Kwiaty podnoszą swe głowy ku słońcu,

Pijąc słoneczne promienie.

Trawa zdeptana źdźbło swe unosi,

Istnienia  dotknięta pragnieniem,

Woda faluje w morzach dalekich,

Nucąc melodie bezdźwięczną,

Góry kłaniają się  w swojej bieli,

Jak anioł przybrane w kolorze.

Ziemia się kręci wciąż nieustannie,

Bez chwili spoczynku tak pędzi.

Gwiazdy wciąż z dala mrugają oczyma,

Z północy widać gdzieś zorze.

Człowiek podąża drogą mu daną,

Zmysł swój upaja pobożnie.

Wszystkie najmniejsze choćby detale,

Bezbłędne w Twym wielkim planie.

Wspaniała twórczość w sześć dni stworzona,

Trudem rąk Największego.

Panie jak pięknie to wszystko zrobiłeś,

Z wdzięcznością przyjmuje to dzieło.