A może do czyśćca?

Jedzie pociąg do niebios

Drogami krętymi przez życie.

Biletu nam będzie trzeba

By zasiąść w przedziale tym skrycie.

Wiara, Nadzieja i Miłość

Są ceną takiej podróży.

Chcąc zająć pierwsze siedzenia,

Modlitwa też ci posłuży.

Życie dobiega ku końcu,

Pociąg porusza swe płozy.

Śpieszysz z sił całych chcesz zdążyć,

Konduktor drzwi ci otworzył.

Tak wsiadasz zdyszany gonitwą

Tchu ciągle złapać nie możesz.

Ktoś włączył film w starym kinie,

Czujesz się tak zawstydzony.

Na wielkim ekranie obrazy,

Których nikt jeszcze nie widział.

Ty w roli głównej – „O rany,

Jakież to wszystko jest dziwne’’!

Widzisz swoje uczynki

Od dziecko po chwilę poprzednią.

A później krytyk coś mówi

I oczy twe nagle bledną.

Mówi, że rola zagrana

Nie była zbyt dobrym wyborem.

I za te twe poczynania,

Masz zmienić klasę z honorem.

Bo w tym wagonie do Nieba

Są tylko ci z „Oscarami”.

Ty musisz jeszcze poczekać

I się udoskonalić.

Anetta.